-
1 sprawić ból
причинить больOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > sprawić ból
-
2 sprawić
глаг.• выделывать• вызвать• вызывать• выкликать• дать• делать• завести• наделать• наносить• натворить• оказывать• получить• предрешить• причинить• причинять• производить• сделать• совершать• совершить• составлять• справить* * *sprawi|ć\sprawićony сов. 1. причинить, доставить;\sprawić ból причинить боль; \sprawić kłopot причинить беспокойство, доставить хлопоты;
\sprawić krzywdę komuś обидеть кого-л.;2. вызвать, произвести;\sprawić hałas вызвать шум;
3. устроить, справить;\sprawić wesele справить (устроить) свадьбу;
4. приобрести, купить;\sprawić sobie coś приобрести что-л., обзавестись чём-л, справить posp. себе что-л.; 5. выпотрошить (рыбу, дичь)* * *sprawiony сов.1) причини́ть, доста́витьsprawić ból — причини́ть боль
sprawić kłopot — причини́ть беспоко́йство, доста́вить хло́поты
sprawić krzywdę komuś — оби́деть кого́-л.
2) вы́звать, произвести́sprawić hałas — вы́звать шум
3) устро́ить, спра́витьsprawić wesele — спра́вить (устро́ить) сва́дьбу
4) приобрести́, купи́тьsprawić sobie coś — приобрести́ что́-л., обзавести́сь че́м-л, спра́вить posp. себе́ что́-л.
5) вы́потрошить (рыбу, дичь) -
3 zadać
глаг.• загадать• задать• запрашивать• запросить• затребовать• истребовать• попросить• потребовать• приглашать• просить• спрашивать• спросить• требовать• упрашивать* * *1) (np. ból) причинить (напр. боль)2) zadać (np. cios) нанести(напр. удар)3) zadać (pozostałe znaczenia) задать (другие значения)4) zadać (pytanie) задать, поставить (вопрос)* * *zada|ć\zadaćny сов. 1. задать;\zadać lekcję задать урок; \zadać pytanie задать вопрос;
2. нанести;\zadać ranę нанести рану, ранить;
3. причинить;\zadać ból причинить боль; \zadać cierpienie причинить (доставить) страдание;
4. разг. подать, помочь поднять (что-л. тяжёлое);● \zadać sobie fatygę (trud) потрудиться, взять на себя труд;
nie \zadać sobie trudu не дать себе труда, не потрудиться+3. sprawić 4. poddać
* * *zadany сов.1) зада́тьzadać lekcję — зада́ть уро́к
zadać pytanie — зада́ть вопро́с
2) нанести́zadać ranę — нанести́ ра́ну, ра́нить
3) причини́тьzadać ból — причини́ть боль
zadać cierpienie — причини́ть (доста́вить) страда́ние
4) разг. пода́ть, помо́чь подня́ть (что-л. тяжёлое)•- zadać sobie trud
- nie zadać sobie truduSyn: -
4 żądać
глаг.• загадать• задать• запрашивать• запросить• затребовать• истребовать• попросить• потребовать• приглашать• просить• спрашивать• спросить• требовать• упрашивать* * *1) (np. ból) причинить (напр. боль)2) zadać (np. cios) нанести(напр. удар)3) zadać (pozostałe znaczenia) задать (другие значения)4) zadać (pytanie) задать, поставить (вопрос)* * *zada|ć\zadaćny сов. 1. задать;\zadać lekcję задать урок; \zadać pytanie задать вопрос;
2. нанести;\zadać ranę нанести рану, ранить;
3. причинить;\zadać ból причинить боль; \zadać cierpienie причинить (доставить) страдание;
4. разг. подать, помочь поднять (что-л. тяжёлое);● \zadać sobie fatygę (trud) потрудиться, взять на себя труд;
nie \zadać sobie trudu не дать себе труда, не потрудиться+3. sprawić 4. poddać
* * *żądany несов.тре́боватьSyn:
См. также в других словарях:
ból — m I, D. bólu; lm M. bóle, D. bólów 1. «wrażenie zmysłowe, cierpienie powstające pod wpływem bodźców uszkadzających tkankę» Dotkliwy, ostry, przejmujący ból. Ból gardła, zęba. Ból w boku, w kolanie. Cierpieć na ból (bóle) głowy. Jęczeć, wić się z… … Słownik języka polskiego
zaboleć — dk VIIa, zabolećboli, zabolećbolał (z podmiotem nieżywotnym) 1. «sprawić ból zmysłowe wrażenie cierpienia; zacząć boleć, rozboleć» Zabolała kogoś głowa, ręka. Rana ostro zabolała. Zabolało kogoś w krzyżu, w kolanie. ◊ Zabolało kogoś serce… … Słownik języka polskiego
wpić — dk Xa, wpiję, wpijesz, wpij, wpił, wpity wpijać ndk I, wpićam, wpićasz, wpićają, wpićaj, wpićał, wpićany «zagłębić, wbić coś ostrego, zwykle zęby, paznokcie (w jakieś ciało)» Wpijać z bólu paznokcie w poduszkę. Wpić zęby w soczysty owoc. ◊ Wpić w … Słownik języka polskiego
sprawiać — ndk I, sprawiaćam, sprawiaćasz, sprawiaćają, sprawiaćaj, sprawiaćał, sprawiaćany sprawić dk VIa, sprawiaćwię, sprawiaćwisz, spraw, sprawiaćwił, sprawiaćwiony 1. «być przyczyną czegoś, powodować, wywoływać, czynić coś» Sprawiać (komuś) kłopot,… … Słownik języka polskiego
skóra — ż IV, CMs. skórze; lm D. skór 1. «zewnętrzna powłoka ciała kręgowców, pełniąca funkcję ochronną, biorąca udział w termoregulacji, oddychaniu, wydalaniu (pot) i gospodarce wodnej; zawiera receptory wrażliwe na dotyk, ucisk, ciepło, zimno, ból oraz … Słownik języka polskiego
dojechać — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}dojeżdżać I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}dojechać II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IXg, dojechaćjadę, dojechaćjedzie, dojechaćjedź {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
znieść — dk XI, zniosę, zniesiesz, znieś, zniósł, zniosła, znieśli, zniesiony, zniósłszy znosić ndk VIa, znoszę, znieśćsisz, znoś, znieśćsił, znoszony 1. «zdjąwszy przenieść gdzieś; zestawić, zsadzić» Znieść dziecko ze schodów. Znieść rzeczy ze strychu.… … Słownik języka polskiego
cierpienie — n I 1. rzecz. od cierpieć. 2. lm D. cierpienieeń «ból, męka, męczarnia, dolegliwość, przykrość» Cierpienie fizyczne, moralne. Znosić cierpienia. Sprawić, zadać komuś cierpienie. Przysporzyć komuś cierpień. Ulżyć komuś w cierpieniu … Słownik języka polskiego
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
przejść — dk, przejśćjdę, przejśćjdziesz, przejdź, przeszedł, przeszła, przeszli przechodzić ndk VIa, przejśćdzę, przejśćdzisz, przejśćchodź, przejśćdził 1. «idąc przebyć jakąś drogę, przekroczyć coś, udać się dokądś, minąć kogoś, coś» W ciągu dnia… … Słownik języka polskiego
rozsadzić — dk VIa, rozsadzićdzę, rozsadzićdzisz, rozsadzićsadź, rozsadzićdził, rozsadzićdzony rozsadzać ndk I, rozsadzićam, rozsadzićasz, rozsadzićają, rozsadzićaj, rozsadzićał, rozsadzićany 1. «posadzić wiele osób na właściwych miejscach, wyznaczyć miejsca … Słownik języka polskiego